Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

MAY DAY

ΆΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ Ι. ΠΙΤΣΟΛΗ


5 Μάιου 2010. Μια άσχημη μέρα για την Ελλάδα. Γράφεται μια απ' τις πιο ζοφερές σελίδες στην νεότερη ιστορία μας. Τρείς νεκροί. Ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι παρακολουθούμε μουδιασμένοι τα γεγονότα. Τις πταιει; Σ΄αυτή την ερώτηση πρέπει να  προσπαθήσουμε να απαντήσουμε με ψυχραιμία και κυρίως με υπευθυνότητα όσο δύσκολο κι αν είναι.

  Η αντίδραση του λαού είναι δικαιολογημένη. Σκληρά οικονομικά μέτρα που απευθύνονται μόνο στις τάξεις των μισθωτών και των συνταξιούχων αφήνοντας αλώβητους τους βουλευτές, ενώ παράλληλα συνοδεύονται από σκανδαλώδη έξοδα. (1.500.000 € για αγορές laptop και υπολογιστών για τη βουλή, 1.000.000€   για το portal της βουλής). Οργή και αγανάκτηση. Ο αγώνας είναι δίκαιος και επιβάλλεται. Η βία που μας ασκούν επί σειρά ετών γέννησε βία.

   Ωστόσο οι βανδαλισμοί, η καταστροφή περιουσιών, η κατάληψη αρχαίων μνημείων, με την παράλληλη παρεμπόδιση των τουριστών να τα επισκεφτούν, (ακρόπολη 04/05) και κυρίως Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΘΩΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ενώ βρίσκονται στο χώρο της εργασίας τους, σε τι βοηθούν τον αγώνα; Η απάντηση είναι μια. Σε τίποτα. Αντιθέτως τον προβοκάρουν, τον καθιστούν άδικο, ανούσιο και αναποτελεσματικό.

   Οι χώρες του εξωτερικού παρακολουθούν τα γεγονότα, και εκδίδουν ταξιδιωτικές οδηγίες. Αποτρέπουν τους πολίτες να επισκεφτούν την Ελλάδα. Η Βρετανία σταματάει όλες τις πτήσεις προς την Ελλάδα μέχρι να σταματήσει η κατάσταση να είναι έκρυθμη. (Αυτό συμβαίνει μόνο όταν μια χώρα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση). Τα ιταλικά Μ.Μ.Ε. μιλούν για εμφύλιο πόλεμο μέσα στις πόλεις. Που οδηγεί αυτό;  Σε ακόμα μεγαλύτερη μείωση του τουρισμού και σε πάγωμα των επενδυτικών κινήσεων προς την Ελλάδα από πλευράς των ξένων επιχειρήσεων, που με τη σειρά τους θα οδηγήσουν σε ακόμη βαθύτερη οικονομική κρίση και σε ακόμη σκληρότερα οικονομικά μέτρα. Το πρόβλημα δεν λύνεται χειροτερεύει.

 Ήρθε η ώρα όσοι κρατάνε στα χέρια τους το τιμόνι αυτής της χώρας, να δείξουν επιτέλους, Υπευθυνότητα, Σοβαρότητα, Φιλότιμο και κυρίως Αγάπη για την χώρα που κυβερνούν.

● Να σταματήσουν επιτέλους να κατηγορούν ο ένας τον άλλο και από κοινού να εργαστούν για να δώσουν λύσεις. ΤΩΡΑ

● Να προβούν σε περικοπές και στους δικούς τους παχουλότατους μισθούς και επιδόματα ώστε να κατανοήσει ο λαός ότι στην αντιμετώπιση του μεγάλου οικονομικού προβλήματος συμβάλλουν ΟΛΟΙ, και κυρίως οι υπεύθυνοι και δεν καλείται να πληρώσει μόνος του την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος και τις κλεψιές ετών. ΤΩΡΑ

Να αποδοθούν ευθύνες σ'αυτούς που οδήγησαν τη χώρα σ'αυτή την οικονομική κατάσταση και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. ΤΩΡΑ

 Οι φασιστικές κορώνες του τύπου: 'φταίνε αυτοί που παρακινούν το λαό σε αντίσταση δε βοηθούν. Οι φανατικές κορώνες φταίνε οι ακροδεξιοί ή οι αστυνομικοί ή οι αναρχικοί, δε βοηθούν. Οι εμφανίσεις με μαγιώ σε παραλία της Ραφήνας, σε στιγμές «χαλάρωσης», του ανθρώπου που παρέδωσε σ' αυτή την κατάσταση την οικονομία της χώρας, την ίδια στιγμή που ανακοινώνονται τα πιο σκληρά οικονομικά μέτρα που πάρθηκαν ποτέ, δε βοηθούν. Η αδράνεια και η αναποτελεσματικότητα δεν βοηθούν. Το να αναμασάμε τα ίδια τσιτάτα και συνθήματα για χρόνια δε βοηθά. Η υποκρισία δε βοηθά. Η υποκίνηση ακραία βίαια επεισοδίων (είτε προέρχεται απ' αυτούς που νομίζουμε είτε από κάποιους άλλους δε βοηθά.

 Οι δημοσιογράφοι που ανάλογα με τα συμφέροντα που εξυπηρετούν, χειραγωγούν προβαίνοντας σε αφορισμούς και ουρλιαχτά καλλιεργώντας έτσι χαρακώματα αντί να καλλιεργούν γνώση και κριτική ικανότητα δε βοηθούν.

 Οι πολίτες, που ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτούλη τους και το βόλεμα τους και περνάνε τις ίδιες αξίες και στα παιδιά τους, ενώ παράλληλα για καθετί που συμβαίνει κατηγορούν το σύστημα και τους πολιτικούς, που οι ίδιοι συντηρούν χειροκροτώντας ρυθμικά κάτω απ' τα μπαλκόνια τους και κουνώντας φανατικά τις σημαίες τους, και κυρίως στηρίζοντας τους με την άκριτη ή ακόμη χειρότερα με την βασισμένη σε πελατειακές σχέσεις ψήφο τους, δε βοηθούν.

 Φταίμε όλοι. Η νοοτροπία αυτή δεν προάγει ούτε πολιτισμό ούτε πρόοδο. Διαιωνίζει την υπάρχουσα κατάσταση.

 Είναι ώρα να επαναστατήσουμε ενάντια στο μικρό, άθλιο εαυτούλη μας που μας οδηγεί σ' αυτό το δρόμο.

 Δεν υπάρχει χρόνος για αναβολή. Η χώρα χάνεται  και ή θα τη σπρώξουμε οριστικά στο γκρεμό.

 Ας μην σκοτώσουμε το τελευταίο που μας απόμεινε: την ελπίδα. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας.